Hallo lieve familie en vrienden. Hier weer een lekker lang stuk van onze laatste avonturen in Thailand. Veel leesplezier!

In Chiang Mai kwamen we in een oase van rust terecht; de beddenvan het hostelhebben we gelijk even uitgeprobeerd en die waren voor de verandering heerlijk ZACHT (wat voor ons wel een grote verademing was na 6 dagen op de grond...) en er was een zwembad! Na de nachtelijke busrit met weinig slaap zijn we ondanks enige vermoeidheid 's middags eigenlijk toch vrij snel de stad ingegaan. Van meerdere bronnen hadden we vernomen dat de dierentuin in Chiang Mai erg de moeite waard was, dus daar hebben we een groot deel van de middag wat rondgelopen. Van schapen tot koala's; ze waren er allemaal en veel dieren kon je gewoon zelf voeren: zelfs voor panters en luipaarden kon je een soort spies met vlees kopen wat je door het hek kon steken, en de nijlpaarden lagen al gewillig klaar met hun bek open om wat planten te ontvangen.

Het bijzonderst vonden we toch wel de twee panda's; er zijn maar een beperkt aantal dierentuinen op de wereld die panda's hebben. We leerden o.a. dat elke panda een unieke manier heeft om bamboe te verteren; dit wordt gebruikt om ze in het wild te kunnen tellen! Na nog even langs de Australie-zone te hebben gewandeld (die was met die paar emoe's overigens lang niet zo gevaarlijk als het echte Australie volgens ons...) hebben we 's avonds gegeten langs een van Chiang Mai's bedrijvige hoofdstraten en kregen we in de gaten hoeveel westerser deze stad is vergeleken met Bangkok! Een stuk ruimer, schoner (zowel straat als lucht), gezelliger maar ook toeristischer; een hamburger met frietjes was dus makkelijk verkrijgbaar en daar hebben we na al die rijst dan ook graag gebruik van gemaakt. Het was ook heel gezellig dat overal door de stad gekleurde lantaarntjes en lampionnen hingen; dit was vanwege het lichtfestival dat op 6 november in heel Thailand, maar vooral heel groots in Chiang Mai, wordt gevierd. Na het eten 's avonds zijn we nog even langs de gezellig Sunday Market geslenterd, waar we natuurlijk weer veel te veel leuke dingen zagen (wat enige consequenties had voor onze portomonnee...) en hebben we nog een nachtelijke duik genomen in het zwembad van ons hostel.
De dag erna hebben we Chiang Mai te voet verkend; op elke hoek zat wel een tempel met sierlijke gouden daken en ontelbaar Buddha’s binnen.Erg bijzonder van zowel buiten als binnen, maar na een stuk of 3 a 4 tempels te hebben aanschouwd waren we wel enigszins verzadigd van al het pracht en praal (wie had dat gedacht...!). Tijd dus om onze schouders, rug en nek te rusten te leggen op een Thais massage bed om alle gewrichten los te maken. Massages zijn overal in Chiang Mai te verkrijgen, en net zoals je eerst een menu van een restaurant bekijkt voor erin te gaan, kan je bij elke massage shop eerst even massages uitkiezen en prijzen vergelijken. Tijdens het zoeken kwamen we geheel onverwacht een bekende tegen, Carlijn! Toch wel knap om op hetzelfde moment op dezelfde plek te zijn in zo’n grote stad! Zij ging ook aan de massage, dus wij ook maar weer verder met zoeken. Hoewel we uiteindelijk niet echt hadden gekozen voor de welbekende harde en ruwe Thaise massage, konden de twee vrouwen die ons masseerden het toch niet laten ons bovenlichaam op het eind nog even in allerlei mogelijke interessante posities te rekken en strekken... 's Avonds laat hebben we nog met Carlijn afgesproken en even bijgekletst en zijn we naar de Night Bazaar (een grote markt) gegaan om daar onze potomonnees nog lichter te maken...

De volgende dag was alweer onze laatste in Chiang Mai. Maar voordat we weer verder zouden trekken stond er nog een Chiang Mai’s favoriet op de agenda: zip-linen! Met kabelbanen door de jungle vliegen en ondertussen ook wat van het uitzicht proberen te genieten. We werden om 9.00h opgehaald van ons hostel (dat is in Thailand dus een uur later...) en moesten wéér een uur over allerlei kronkel weggetjes naar boven de jungle in (gelukkig deze keer in een comfortabeler busje). Eenmaal aangekomen werden we gelijk in de zipline-uitrusting gehesen door een of andere macho gladjanus die ons meestal ‘honey’ noemde als hij onze namen niet meer wist (wat eigenlijk altijd was, maar misschien ook wel goed want Nienke werd meestal ‘Niegger’ :o). Maar goed, hij leek te weten wat ie deed dus ons toch maar gelijk in het diepe gegooit en de ziplines af! Bij sommige moest je remmen wat soms nog wel lastig was, zeker als je per ongeluk omdraait en je de man die aangeeft dat je moet remmen niet meer ziet! Maar na 2 of 3 keer best lange ziplines kregen we het een beetje door en konden we ook van het uitzicht gaan genieten. Erg mooi: we gingen over rijstvelden, rivieren en dichte jungle. We moesten ook nog twee keer zo’n 40 meter naar beneden, maar geen probleem: je gaat gewoon hangen en dan laten ze je in een vrij val naar beneden vallen! Dat vonden sommige van de chineese meisjes in onze groep niet zo plezierig en er zijn waarschijnlijk ook wat dieren de jungle uitgevlucht door hun gegil.

Na dit grote avontuur moesten we naar het treinstation om de nachttrein weer terug naar Bangkok te nemen. Helaas was dit wat makkelijker gezegd dan gedaan: het bleek nogal druk op de straten van Chiang Mai (waar gaan al die mensen dan ook heen?!?!) en het ritje van 15 minuten ging toch steeds langer duren. Nog nooit ging de secondewijzer op onze horloges zo snel en nog nooit stonden stoplichten zo lang op rood!! Dit was namelijk de enige nachttrein die we konden nemen! 2 minuten voor vertrek kwamen we aan bij het station; we sprongen uit de tuktuk (voor zover dat lukte met onze backpacks...), gooiden de chauffeur het geld toe en sprintten naar de trein. Zweterig en gestressed namen we plaats op onze stoelen, maar we hadden het gehaald! Waarna de trein 15 minuten te laat wegreed... :s De nachtrein was wel een leuke ervaring: er was een primitief restaurantje waar we dankbaar gebruik van maakten omdat we geen tijd meer hadden gehad om eten te kopen en anders de hele nacht moesten verhongeren. ’s Avonds werden de stoelen omgebouwd tot bedden en hebben we nog best wel comfortabel kunnen slapen, hoewel het constante getoeter van de trein als hij bij een overgang kwam enigszins irritant was.

Maar een nachtje later waren we weer in Bangkok en reisden we verder met de bus naar een klein eilandje een paar uur van Bangkok vandaan: Koh Samed. Met een gammel pondje werden we naar het eiland gebracht, waar we opeens eerst 10 baht (0.25 cent) moesten betalen om het eiland op te mogen. Nou, vooruit dan maar, maar een kilometer verderop moesten we opeens 200 baht (5 euro) neertellen omdat we een ‘nationaal park’ inreden! Je reinste oplichterij! Maar ja, het probleem was dat ons resort in dat park was, dus veel keus hadden we niet. Echt een nationaal park konden we het niet echt noemen: er stonden overal huizen, winkeltjes, auto’s en scooters. Maar eenmaal in het hotel aangekomen hadden we wel een meevaller: de ‘garden view’ kamers (lees: de goedkoopste) waren allemaal bezet en dus kregen we zomaar een upgrade! Het bleek een mooie kamer met airco en zee zicht!

’s Ochtends bleek dat we in een waar paradijs terecht waren gekomen: prachtig blauw, helder en warm water aan een tropisch wit strand en overal lekkere plekjes om te zonnen en relaxen: precies wat we nodig hadden na 2 weken in volle vaart door Thailand te zijn getrokken! We lieten er geen gras over groeien en zijn gelijk op een snorkel toer gegaan waar we veel mooie vissen en koraal riffen konden bewonderen.

’s Avonds hebben we gelijk een scootertje (dat is echt hét vervoersmiddel in Thailand) gehuurd waarmee we een beetje het centrum in konden. We hadden de scooter de volgende dag ook nog, dus zijn we lekker het hele eiland over getourd. Onderweg nog even ‘in het wild’ gesnorkeld en aan het strand gelegen. ’s Avonds hebben we heerlijk aan het strand gegeten, een cocktail gedronken en een wens-lampion op laten gaan ter ere van het licht-festival.

De laatste dag was bedoeld om echt hélemaal niks te doen! Dat is ook gelukt, maar helaas om een wat mindere reden: Daphne was niet helemaal lekker. Daar trok Nienke zich natuurlijk helemaal niks van aan :p, en is gewoon lekker gaan zwemmen, zonnen en relaxen. Aan het eind van de middag moesten we het paradijs toch weer verlaten: wéér terug naar Bangkok, aangezien daar bijna alle wegen letterlijk naartoe leiden (maar we hebben het nu wel vaak genoeg gezien...:p) met het pondje, de bus en de taxi. We waren wel zo slim geweest om een hotel vlakbij het vliegveld te boeken omdat we daar de volgende ochtend alweer vroeg moesten zijn! We hadden een goede deal gevonden op het internet en voor zo’n €5 per persoon vonden we onszelf opeens in een of ander sjiek hotel waar de deur voor ons werd open gehouden en onze koffers zelfs naar onze kamer werden gebracht!

De volgende ochtend was het zover: we gingen naar Australië! Wel een beetje onwerkelijk omdat je na een vakantie meestal gewoon naar huis gaat, maar nu ging onze reis gewoon verder: aardig wat verder ook! Want het duurde zo’n 24 uur in totaal: 2 vluchten van 3 en 9 uur (en een erg lange stop) om daar te komen. En uiteraard hadden we met de langste vlucht een kind recht voor ons die 8 van de 9 uur heeft zitten zeuren en huilen en waarvan de moeder niets meer deed dan een beetje sussen naar het kind. Al met al niet teveel geslapen dus. In Sydney aangekomen bleek het wel lastig om een taxi te vinden: ze komen niet naar je toe zoals in Thailand (en er stond ook een bord dat dit verboden is). Maar toen we eenmaal in een taxi zaten leek het wel wat meer op Thailand: de (van Indische afkomst) chauffeur bleek niet meer dan 5 meter nodig te hebben om te remmen voor stoplichten en ging kriskras door het verkeer heen met zijn voet goed op het gaspedaal. Maar goed, na een lange reis zijn we dan eindelijk bij een leuk backpackers hostel aangekomen en vrijwel binnen de kortste keren als een blok in slaap gevallen.

Inmiddels zijn we al wat dagen in Australie, maar we houden het nog even spannend: op onze indrukken, avonturen en verhalen hier zullen jullie nog even moeten wachten!

Liefs, Nienke en Daphne

Ps: hier in de tekst staan natuurlijk al een paar ge-wel-dige foto’s, maar onder het kopje foto’s kun je er nog meer zien (dat geldt ook voor de vorige blogs!)